زمانى تولید برف مصنوعى كار چندان مشكلى نبود و برخى مى توانستند به سادگى با آسیاب كردن یا ساییدن و خرد كردن قالب هاى بزرگ یخ، این مواد ساییده شده را در هر جایى كه دوست داشتند پخش كنند، یا از مواد جانشین مانند پودر سلولز و یا تكه هاى كاغذ استفاده كنند. هم اكنون با ظهور ابزارها و مواد بهتر همچون مواد سفید كركى مردم را خیلى بیشتر جذب مى كند، وجود هزارها روش براى تولید برف منجر به ایجاد شغل هایى شده كه با برف سروكار دارد و از برف هاى ماشین ساز یا مصنوعى در كاربردهاى داخلى و بیرونى استفاده مى شود.
طراحى و ساخت ماشین برف ساز به ویژه با توجه به كاربردهاى آن در ورزش اسكى در طول سال هاى گذشته بهینه سازى شده است. صنعت برف سازى براى خدمت رسانى به ورزش هایى مانند هاكى روى یخ و اسكى (در سالن هاى ویژه) در فصل هایى كه هوا گرم است و برفى در كار نیست، توسعه یافته، ولى آن زمان كه به كنترل حالت هاى برف نیاز باشد اهمیت بیشترى پیدا مى كند، مثلاً زمانى كه تعداد اسكى بازها افزایش چشمگیر مى یابد یا نیاز به تغییر روش استفاده از شیب یا توسعه به دلیل استفاده از تیوب یا تخته اسكى و سورتمه رفتن باشد. علاوه بر آن ماشین تولید برف در آزمایشگاه ها براى یادگیرى پیش بینى توفان ها به كار گرفته مى شود. براى تولید برف، آب تا سر حد انجماد خنك مى شود و بعد از طریق دهانه تفنگ برف با فشار بالا پمپاژ مى شود. هواى فشرده یا پنكه هاى الكتریكى معمولاً براى كمك به پودر شدن آب و تبدیل به قطره هاى كوچك به كار مى رود تا آنها را به اطراف بپاشد. در این حالت قطره ها پیش از آنكه به زمین برسند منجمد مى شوند، به شرطى كه برف زیاد خیس نباشد. روش دیگرى هم وجود دارد و آن ساختن برف از به كارگیرى تركیب آب با هواى فشرده است كه با استفاده از محلول نیتروژن منجمد مى شود. این روش بیشتر در مراكز ورزشى و سالن هاى ورزش به كار گرفته مى شود. در ضمن با استفاده از دى اكسید كربن هم مى توان برف تولید كرد. مطلب بسیار مهم در ساختن برف براى اسكى، اطمینان از تركیب صحیح دما و رطوبت است. رطوبت پایین به همراه دماى زیاد اطراف مى تواند در شكل گرفتن و تولید برف نقش داشته باشد. مقدارى آب پالایش نشده و دمایى در حدود هشت درجه سانتى گراد براى این كار نیاز است. عامل مهم دیگر ایجاد تعداد كافى مكان هاى هسته سازى است تا كریستال هاى یخ شكل گیرند. مكان هاى هسته سازى مى توانند مقدارى از مولكول هاى آب باشند كه یون هاى كلیسم، منیزیم یا سایر یون ها را با یكدیگر مخلوط مى كنند یا مى توانند ناخالصى هایى مانند یك ذره خاك باشند.
زمانى كه دما به اندازه كافى سرد نیست (در حدود ۵- درجه سانتى گراد) ماشین هاى برف ساز به مواد دانه اى نیاز دارند تا به عنوان مكان هاى هسته ساز به آب افزوده شوند. كائولین، صابون، قارچ ها و نوعى گیاه خاص از جمله موادى هستند كه در این مورد به كار برده مى شوند.
امروزه رایج ترین افزودنى ها در این مورد اسنومكس (Snowmax) است. پودر پروتئین خشك شده و منجمد كه از طریق شركت «یورك اسنو» در نیویورك فروخته مى شود، از دیگر موادى است كه استفاده مى شود. اسنومكس كه از «syringa» تهیه مى شود، نوعى باكترى است كه از تجزیه علف، درختان و سبزیجات به دست مى آید.در سال ۱۹۷۰ چند آسیب شناس گیاهى در بررسى هاى خود در مورد حساسیت برفك بر روى گیاهان ذرت در دانشگاه «ویسكانسین مدیسون»، به این مسئله پى بردند كه باكترى در انعقاد كریستال هاى یخ نقش بسیار مهمى دارد.
جدیدترین فرآورده هایى كه به صورت بارشى عرضه شده است، برف انباشت (Drift) نامیده مى شود. این دریفت همانند یك عامل فعال عمل مى كند تا میزان پیوند هیدروژنى در آب كاهش یابد. از زمان تولید برف مصنوعى و شكل گیرى تجارت برف مصنوعى، یخ، برفك، بیش از صدها ماده مختلف براى كاربرد در این زمینه به وجود آمده است. به طور مثال یك شركت انگلیسى ویژه تهیه برف مصنوعى براى فیلم هاى سینمایى تاسیس شده است. از جمله مواد مختلفى كه به این منظور به كار مى رود مى توان به كاغذ، پلاستیك، نشاسته و كف یا سلولز اشاره كرد. در فیلم هاى سینمایى معمولاً چندین محصول در تركیب به كار گرفته شده و یا توسط ماشین برف ساز، جلوه هاى موردنظر ساخته مى شود. البته برف ماشینى در اینگونه موارد به كار گرفته نمى شود، زیرا زود ذوب شده و در زمان بارش از ماشین به صورت دانه دانه دیده نمى شود. كاغذ نشاسته و سلولز بهترین مواد براى بارش برف مصنوعى هستند. آنها را مى توان به خوبى به روى صحنه پاشیده و با وزش هواى پنكه این مواد را در هوا پخش كرد. تنها مشكلى كه هنگام استفاده از پنكه ممكن است ایجاد شود، تداخل صداى پنكه با دیالوگ هاى فیلم است. معمولاً در زمان صحنه هاى بارش برف، براى فیلم دیالوگ نمى گیرند بلكه دیالوگ به صورت دوبله روى آن گذاشته مى شود. كاغذ در این مورد به علت مقاومتى كه در برابر تغییرات جوى دارد یكى از مواد انتخابى همه كاره به حساب مى آید. نشاسته و سلولز مى توانند جلوه اى تقریباً به رنگ خاكسترى ارائه دهند و همچنین برفك گیاهان و زمین را القا مى كند، اما هنگام راه رفتن روى آن لغزنده است و هم به یك ماده درهم چسبناك تبدیل مى شود. در ضمن برفى كه از تراشه پلاستیك تولید شده است براى كاربرد در مناظر كوچك همانند استودیو مناسب است، ولى بسیار گران قیمت است. كف مخصوص آتش نشان ها نیز در ایجاد برف هاى شدید خوب عمل كرده است و كاربرد آن نیز سریع و ارزان است ولى راه رفتن روى آن مشكل است.
یكى از مواد مطلوب در این زمینه تراشه هاى سیب زمینى است. دانه هاى برف در اینگونه موارد خیلى جذاب و واقعى به نظر مى رسند. تنها ایرادى كه این روش دارد، این است كه وقتى شروع به بارش مى كند روى زمین یا هر جایى كه باشد آنجا را خیس و تر مى كند و در ضمن خیلى نفوذپذیر هم هستند. همچنین در صحنه هاى نماى نزدیك، دانه هاى برف مانند خود سیب زمینى به نظر مى رسند و بر روى اشیا نیز منظره خوبى ندارند. نوع دیگرى از برف هاى مصنوعى هم وجود دارد كه شامل موادى مانند چوب، پلاستیك یا فلز است كه معمولاً به صورت داربست در فضاهاى باز كار گذاشته مى شوند كه البته بیشتر در اسكى هاى غیر فصل و یا مناطقى كه در آنجا برف نیست، كاربرد دارد. در این گونه موارد در زیر سطح برف از مواد سختى استفاده مى شود كه مى تواند خطر صدمه دیدن ورزشكاران و افراد را در پى داشته باشد. مواد جدیدى كه در این زمینه مى تواند تا حدودى مشكل را رفع كند، مواد پلیمرى است كه به صورت لایه روى هم فرش مى شوند. دو فرآورده دیگر از جمله «اسنوفلكس» در شركت یورك شایر انگلستان و دیگرى به نام پودرپك (powderpak) كه توسط شركت آتلانتا و با همان نام براى همین كاربرد تولید مى شوند.

گرداوری و تنظیم: سعید جهانگیری

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: